Hou het simpel en daarmee begrijpelijk. Dat is een belangrijk uitgangspunt van mijn werkwijze.
Daarom gebruik ik graag het verhaal van Simon Sinek over de WHY-factor. Kort samengevat: iedereen weet WAT hij doet, de meesten weten ook HOE ze het doen, maar er zijn maar weinigen die weten of goed kunnen uitleggen WAAROM ze doen wat ze doen. Terwijl dat nou juist zo belangrijk is voor relaties en klanten, eigenlijk voor iedereen. Authentiek, vanuit het hart, in het nu, met passie.
In de zorg, in welke vorm dan ook, werken veel professionals die niet voor niets hebben gekozen voor de zorg. Deze WHY is dan ook juist in deze sector een belangrijke factor. Want cliënten en patiënten willen uiteraard alles weten van het WAT en HOE, maar het verschil wordt toch gemaakt door het WHY. Waarom heeft een specialist of therapeut ervoor gekozen om zijn of haar vak uit te oefenen? Als je weet dat ‘passie’ het antwoord is, geeft je dat als patiënt toch een veel beter gevoel.
Hetzelfde geldt in feite voor alle branches. Dienstverlening, industrie, detailhandel, horeca, toerisme, noem maar op. Een cliché voorbeeld is natuurlijk Apple dat de gebruiker en daarmee de klant ooit centraal stelde en daarmee trendsetter werd in zowel de eigen markt als een voorbeeld voor veel andere afzetmarkten.
Het geldt echter ook voor heel andere zaken in het leven. Neem voetbal, door velen bestempeld als de belangrijkste bijzaak in het leven.
De EK voetbal deze zomer in Frankrijk zal weinigen zijn ontgaan, al was het maar vanwege de extreme veiligheidsmaatregelen die voortdurend in het nieuws waren. Niet geheel toevallig ging de meeste bewondering van de neutrale toeschouwer naar landen als IJsland, Wales en Italië. En dat terwijl pak ‘m beet België, Frankrijk en Duitsland veel betere spelers konden opstellen en de ‘uitvinders van het voetbal’ Engeland al in een vroeg stadium roemloos waren uitgeschakeld.
Vreemd? Nee. De passie druipt immers af van IJsland, Wales en Italië. Spelers en begeleiders weten precies WAAROM ze doen wat ze doen. Ter eer en glorie van hun land. Niemand voelt zich te groot voor het team, met als beste voorbeeld de duurste voetballer ooit, Real Madrid vedette Gareth Bale die zich een slag in de rondte werkt voor zijn team.
IJsland en Wales zijn onbeduidende voetballanden en van Italië beweert iedereen dat ze het slechtste team in tientallen jaren hebben.
En toch zijn juist deze landen onverwacht ver gekomen in het toernooi.
Door en met passie, trots en teamspirit.
Als kijker bezorgt me juist dat kippenvel. Heerlijk!